Een ontmoeting met een echte prins en meer !

Maandag 28 november

De reis gaat weer verder, althans dat dachten we maar de auto startte weer niet dus daar sta je dan. De onderhoudsman van de camping kreeg onze auto ook met startkabels niet aan de gang dus dan maar de garage bellen. Na een uurtje had hij tijd. Het bleek, wat we al vermoeden, dat de accu helemaal op was. Nieuwe accu erin en we kunnen weer vooruit. Al met al was het al 12.00u maar nu hoeven we niet zoveel kilometers meer te aken iedere dag dus “no worries”. We naderen Perth al aardig namelijk.

We rijden vandaag vanuit Kalbarri naar Geraldton en onderweg doen we nu eerst Hutt River Province aan voor een ontmoeting met een echte prins ! Deze tip kregen we van Albertine en Arjan Piels (alias de Pila). Bedankt nogmaals ! Het verhaal over Hutt River en die prins is als volgt: Het betreft de families Casley die de kost verdienen met verbouwen van graan op zo’n 18.500 hectare grond. In 1969 werd het quotum door de regering naar beneden geschroefd en dus kond de familie niet meer rondkomen want ze kregen ook geen compensatie. Men kwam hier tegen in opstand want enkele clausules klopte niet met de wet cq het wetsvoorstel. Al met al is het dermate uit de hand gelopen dat de familie Casley onafhankelijk wilden worden van Australie. Dat is in 1970 gelukt: pa en ma Casley zijn nu een heuse prins en prinses van een nieuw land, hun eigen vorstendom Hutt River, geweldig ! Een vreemd iets zo’n verhaal maar wel grappig om even langs te gaan. Omdat het een ander land dus is kunnen we hier ook ons paspoort laten stempelen. Die stempel zullen niet veel mensen hebben, buiten de ca. 30.000 toeristen wellicht die hen ieder jaar bezoeken, haha. Voor het stempelen controleerde hij overigens het paspoort wel op echtheid, jaja, hij stempelt niet zomaar. Bij Henri in zijn paspoort heeft “de prins” de in en uit stempels expres naast die van binnenkomst in Australie gezet. Ben benieuwd hoe ze bij de douane reageren als we vertrekken, haha. De prins liet ons alles zien en kon zijn verhaal smakelijk en met veel humor vertellen. Hij heeft, zoals hij zegt, in verschillende landen ambassadeurs van zijn land en hij heeft verschillende cadeaus van andere landen laten zien. Ook klompen uit Nederland als souvenir. Het vorstendom bestaat inmiddels al 40 jaar dus dat hebben ze vorig jaar gevierd. Het was een apart maar heel leuk bezoek.

We gaan door naar Port Gregory waar we iets gaan zien dat je , als je het leest, niet kunt geloven. We zien daar een rose meer ! Die kleur is echt tegen je gevoel in zeg maar. Die rose kleur hebben we gelezen komt door een bepaalde bacterie in het zout. Bekijk de foto’s maar eens hoe raar dat het er uit ziet.

We eindigen de dag vandaag in Geraldton, één van de eerste grotere steden voordat we Perth bereiken. De omgeving ziet er een beetje uit als delen van Frankrijk, een glooiend landschap met veel graanvelden. Dit is weer in tegenstelling tot de mango- en bananenplantages noordelijker gelegen bij Carnarvon.


Dinsdag 29 november

We hebben besloten om vanuit Geraldton in één keer door te rijden naar de omgeving van Perth. Het is niet meer zo ver en de bezienswaardigheden vallen op deze route wel mee. We rijden de route langs de kust en na het dorpje Cervantes bezoeken we het Nambung NP voor “the Pinnacles”. Geel, zwart, grijs, rode lagen....ze zijn er in alle kleuren, soorten en maten maar de diepgele, goudachtige zandkleur overheerst. Duizenden kalkstenen, puntige zuilen rijzen op uit de woestijnondergrond van wel 400 hectare Pinnacle dessert, en nog veel meer liggen nog onder het zand bedolven. 500.000 jaar geleden zijn ze onder de grond ontstaan maar pas in 1934 zijn de kalkstenen ontdekt. Een heel apart en indrukwekkend natuurverschijnsel. We kunnen er een route doorheen rijden en dat is wel mooi om te doen.

Daarna zouden we doorrijden maar we lezen in wat boekjes van het infocentrum dat er in het plaatsje Yanchep in het National Park koala’s te zien zijn. Wij hebben ze al wel vier jaar geleden aan de oostkust gezien maar vinden het toch wel leuk om ze nog een keer te zien voordat we Australie verlaten. We hebben ze nu nog niet eerder op deze reis gezien. Het is een heel leuk park met een ontspannen sfeer. De koala’s zitten zoals altijd rustig in de boom te slapen en kijken dit keer helaas niet in onze fotocameralens. Slechts één koala is in de weer met het eten van bladeren.

Als we steeds dichter bij Perth komen wordt het echt drukker. Dat hebben we al even niet meer meegemaakt maar het went snel. We gaan overnachten in Fremantle, het San Francisco van Perth, Australie zeggen ze. Vanuit hier kunnen we ook Perth bezoeken.