Taupo en de adembenemende Tongariro wandeling

Dinsdag 20 december

We verlaten Rotorua nu echt en rijden iets meer in zuidelijke richting naar Taupo. Vlakbij Taupo zijn de Huka Falls, waar de Waikato rivier door een nauwe rotsspleet stroomt en dan meer dan 11m omlaag in een schuimend bassin stort. Heel mooi om zoveel kracht van het “zwembad blauwe” water te zien. Bij Taupo ligt ook het grootste meer van Nieuw Zeeland Lake Taupo gevormd door een vulkanische explosie. Dit is ook de stad waar veel mensen een parachutesprong maken omdat het schijnbaar daar één van de mooiste plekken op de wereld daarvoor is. Vorig jaar heeft Marjolein al een duosprong gedaan dus nu maar even niet meer. Het meer is wel gigantisch groot zo’n 619km2.


Woensdag 21 december

De reis gaat verder via Turangi, ten zuiden van het meer, waar we een bezoekje brengen aan het Tongariro National Trout Center. Een kwekerij en onderzoekscentrum van wilde forellen waar veel op gevist wordt in en rondom het meer van Taupo en in de Tongariro rivier.
Via een schitterend uitkijkpunt op het meer Taupo gaan we weer door naar Whakapapa Village. Dit dorpje ligt in het Tongariro NP. Het park is 7600km2 groot en bevat drie actieve vulkanen. De village is een echt skidorpje maar daar zijn we niet voor hier. Er ligt ook nog maar weinig sneeuw op de bergen. Marjolein gaat hier een best lange en schijnbaar redelijk zware wandeling doen. Henri gaat vanwege zijn knie niet mee maar een Nederlands stel wat we ontmoet hebben, Niels en Lotte, lopen ook mee. Die zien we ’s avonds op de camping ook weer en het worden zeer gezellige borreluurtjes. Wel in de camper want het regent aardig maar dat maakt het wel echt campingachtig en reuze gezellig.


Donderdag 22 december

De wekker gaat vroeg: 05.45u ! Het is een mooie dag en we moeten er vroeg uit om de wandeling te gaan maken. We ontbijten met elkaar en dan haalt de bus ons op. De wandeling, de Tongariro Alpine Crossing, is 19,4km berg op en berg af. Het wordt vaak de beste dagtocht van Nieuw Zeeland genoemd en je moet hem schijnbaar echt gedaan hebben. We zijn benieuwd.
We hebben info gekregen waarop vermeld staat dat het eerste gedeelte een “easy walk” is. Toch door de vele rode wijntjes van gisteravond lopen we al goed te puffen, haha. Maar na een uur zijn we weer fit, is alles er uit gezweet en dan begint de grote klim. Je wordt ook echt nog gewaarschuwd en je moet je goed afvragen of je wel verder wil. Wij gaan uiteraard wel door, waar zijn we anders voor hier ?! Het is een echte pittige klim en we zijn blij als we het hoogste punt bereikt hebben. Al hebben we al drie keer onderweg gedacht dat we er waren, haha. Het weer is ook prachtig: een zonnetje met soms enkele wolken maar dat is wel mooi voor de foto’s. Onderweg zien we o.a. de South Crater waar je doorheen loopt en Mount Ngauruhoe, oftewel Mount Doom uit de film Lord of the Rings (voor de fans, wij hebben geen idee hoe die film was). Dan na weer een klimmetje een echt prachtig uitzicht op de Red Crater, een rode krater van een vulkaan. En als we denken al heel wat moois gezien te hebben krijgen we uitzicht op de Emerald Lakes, echt blauw/groene door mineralen gekleurde meren die we al vaak in folders en boeken over dit gebied gezien hebben. Echt prachtig en we blijven maar foto’s nemen. Niet te geloven, de tocht is nog mooier dan we ons voorgesteld hadden. Het is echt een spectaculair vulkanisch terrein. Na the Blue Lake volgt dan een lange tocht naar beneden en dat is zwaarder en langer dan we dachten. Naar beneden lopen contnu vergt aardig wat van je knieën en bovenbenen. Het blijft toch altijd dat de laatste loodjes het zwaarst zijn. Moe maar zeer voldaan arriveren we na 7uur gewandeld te hebben op de camping. Uiteraard heeft Henri dan een heerlijk koud pilsje voor ons klaar staan en laten we hem de mooie foto’s en video’s zien zodat hij het ook een beetje mee kan beleven. Het was echt onvergetelijk !